Międzynarodowa Droga Wodna E 70 (Rotterdam – Berlin – Kostrzyn – Bydgoszcz – Zalew Wiślany – Kaliningrad – Kłajpeda) łączy Europę Zachodnią przez berliński węzeł dróg wodnych śródlądowych i przez północną Polskę z rejonem Kaliningradu, Kłajpedą i z systemem drogi wodnej Niemna. MDW E70 na Odrze łączy się z MDW E30 a na Wiśle z MDW E40.
Według Europejskiego Porozumienia o Głównych Śródlądowych Drogach Wodnych o Znaczeniu Międzynarodowym (tzw. Konwencja AGN), drogi wodne zaliczane do tras międzynarodowych powinny mieć parametry odpowiadające przynajmniej IV klasie (minimalne wymiary statku: 80 m długości i 9,5 m szerokości). Nowo wybudowane odcinki powinny odpowiadać przynajmniej klasie Vb, a odcinki modernizowane – klasie Va.
Polski odcinek MDW E70 jest szlakiem bardzo malowniczym i zróżnicowanym. Liczy 636,7 km długości. Zaczyna się od śluz Hohensaaten, które łączą Odrę z kanałem Odra-Hawela. Odra zaś łączy się z drogami wodnymi składającymi się na połączenie z Wisłą: rzekami Warta i Noteć, Kanałem Bydgoskim oraz rzeką Brda. Warta to trzecia pod względem długości rzeka w Polsce, a Noteć to leniwie meandrująca rzeka wśród łąkowych krajobrazów. Z Wisły MDW E70 prowadzi Nogatem do Zalewu Wiślanego, na którym znajduje się granica polsko-rosyjska. Następnie Pregołą prowadzi do Kaliningradu i Dejmą na Zalew Kuroński i do Kłajpedy. Do systemu MDW E70 zaliczamy również Szkarpawę, rzekę Elbląg i Kanał Jagielloński.
Niestety, na polskim odcinku E 70 nie spełnia parametrów Konwencji AGN. Obecnie MDW E70 można zaliczyć w większości do II klasy, poza odcinkiem Noteci od ujścia rzeki Drawy do połączenia z Kanałem Bydgoskim, gdzie spełnione są jedynie parametry klasy Ib, oraz odcinkiem Odry, który odpowiada parametrom III klasy drogi żeglugowej. E70 jest skanalizowana przy pomocy 28 stopni wodnych, z których tylko jeden – śluza Czersko Polskie w Bydgoszczy – jest nowym stopniem, spełniającym parametry drogi o znaczeniu międzynarodowym. Pozostałe śluzy to w większości niezelektryfikowane obiekty, zbudowane na przełomie XIX i XX wieku. Wyjątek stanowią tu śluzy Gdańska Głowa i Przegalina. Szerokość szlaku wodnego waha się od 16 m do 25 m, minimalne promienie łuków wynoszą 200-250 m, a prześwity pod mostami 3,5-4 m. Gwarantowana głębokość tej trasy wynosi 1,2-1,5 m, a graniczna dozwolona prędkość statków 8 km/h.
Niemal na całej swej długości szlak był miejscem dynamicznych inwestycji samorządowych i prywatnych, które znacząco poprawiły infrastrukturę wodniacką. Do najbardziej spektakularnych projektów zrealizowanych w latach 2010-2021 należą: przebudowa bulwaru wschodniego w Gorzowie Wielkopolskim, budowa marin i portów w Gorzowie Wielkopolskim, Santoku, Czarnkowie, Drawsku i Nakle nad Notecią, budowa marin w Bydgoszczy, Grudziądzu czy przystani AZS w Toruniu. W ramach projektu „Pętla Żuławska – rozwój turystyki wodnej. Etap I” zbudowano lub zmodyfikowano sieć portów i przystani żeglarskich w Tczewie, Drewnicy, Białej Górze, Malborku, Osłonce, Rybinie, Błotniku, Sobieszewie, Wiślince, Braniewie, Krynicy Morskiej, Kątach Rybackich, Nowej Pasłęce, Elblągu i Tolkmicku. Zmodernizowano również i przystosowano dla potrzeb wodniaków Bulwar Zygmunta Augusta w Elblągu czy przystań w Nabrzeżu. To tylko niektóre z projektów i licznych inicjatyw prywatnych i samorządowych, które poprawiły jakość warunków żeglugi śródlądowej w Polsce.
Na obszarze Europy Zachodniej w większości Międzynarodowa Droga Wodna E 70 spełnia wymogi Konwencji AGN, czyli odpowiada parametrom klasy wodnej IV i Va.
Na niektórych odcinkach podnoszone są parametry drogi wodnej z IV do Va lub Vb. Klasa V gwarantuje parametry pozwalające korzystać z drogi wodnej jednostkom większym i o większej ładowności.
Od strony polskiej, z Odry wpływamy podnośnią Niederfinow na Kanał Odra-Hawela o długości 83 km, a wypływamy śluzą Spandau w Berlinie. Przez dużą część kanał przebiega na wysokim nasypie, w którym lustro wody znajduje się 28 metrów powyżej doliny otaczającej kanał. Następnie płyniemy fragmentem rzeki Hawela zwanym Untere-Havel-Wasserstrasse (droga wodna dolnej Haweli), Kanałem Łaba-Hawela i Kanałem Śródlądowym (Mittellkanal). Kanał Śródlądowy ma długość 325 km i od zachodu łączy się z Kanałem Dortmund-Ems. Budowano go od 1905 do 1938 roku. W 1965 roku podjęto decyzję o podniesieniu parametrów kanału do parametrów odpowiadających IV klasie, a po zjednoczeniu Niemiec w 1989 roku modernizacją objęto także odcinek wschodni. W 2008 roku – otwarciem nowej śluzy Sülfeld-Sund zakończono modernizację Kanału Śródlądowego. W tym czasie przewozy tym kanałem znacznie wzrosły: z 4 mln ton rocznie – przed 1989 rokiem po 22,6 mln ton rocznie w 2007 roku[1].
Następny 47 km odcinek to Twentekanaal, który od zachodu łączy się z rzeką Ijssel (koło miasta Zutphen), a od wschodu doprowadzony jest do miasta Enschede (47 km) i rozwidla się w kierunku Delden i Almelo. Niestety brakuje ok. 50 km kanału, by połączyć go z Mittellkanal. Jego budowa jest wątpliwa z powodu wysokich kosztów[2].
Ostatni etap, to 43 km odcinki delty Renu i Mozy oraz ujściowe ramiona Renu, rzeki IJssel (44 km), Neder Rijn (53 km), Lek (61 km), Neuwe Mass (24 km) oraz zbudowany w 1872 roku ok. 7 km przekop Nieuwe Waterweg.
Zalew Wiślany jest akwenem przedzielonym granicą polsko-rosyjską. Cały Zalew ma powierzchnię 838 km2, z czego po stronie polskiej 328 km2. Szerokość akwenu wynosi od 6,8 do 13 km, a długość 90,7 km, z czego 35,1 km po stronie polskiej. Zalew jest akwenem płytkim (średnia głębokość: 2,7 m) dlatego jednostki pływające poruszają się po wyznaczonych torach wodnych.
Ze względu na małą głębokość Zalewu (średnia: 2,7 km), jednostki pływające poruszają się po torach wodnych, które zapewniają żeglugę jednostkom o zanurzeniu do ok. 1,6 m. Nad Zalewem Wiślanym znajduje się sieć portów i przystani turystycznych zmodernizowanych w l. 2011-2013, gł. w ramach projektu „Pętla Żuławska”. W Elblągu. ok. 6 km od Zalewu Wiślanego znajduje się Port Morski oraz przystanie żeglarskie.
W 2023 roku będzie oddany do użytku kanał przez Mierzeję, łączący polską cześć Zalewu z Bałtykiem. Kanał wraz z torem wodnym doprowadzonym do portu w Elblągu będzie miał 23 km długości. Głębokość kanału wyniesie 5 m. Obecnie, Zalew Wiślany ma tylko jedno bezpośrednie połączenie z Morzem Bałtyckim – przez Cieśninę Bałtyjską (Pilawską) po rosyjskiej stronie. Przy cieśninie, w Bałtyjsku znajduje się port morski oraz główna baza rosyjskiej Floty Bałtyckiej.
Zalew Wiślany połączony jest z Wisłą jej ramionami ujściowymi: Szkarpawą i Nogatem. Jedno z tych ramiom stanie się częścią MDW E70.
Od strony wschodniej z Zalewu Wiślanego wpływa się do Pregoły, nad którą leży miasto portowe Kaliningrad.
W mieście Gwardijsk Pregoła rozdziela się na dwa ramiona, z których Dejmą dopłyniemy do Polesska, w którym Dejma uchodzi do Zalewu Kuryńskiego. Wschodnia część Zalewu Kurońskiego należy do Rosji, zachodnia do Litwy. U ujścia Zalewu do Bałtyku znajduje się port morski Kłajpeda. Tu kończy się Międzynarodowa Droga Wodna E70.
Głębokości na tym odcinku E70 odpowiadają klasie IV, jednak część mostów nie posiada parametrów właściwych dla IV klasy (np. most w Sholohovie o prześwicie – 2,95 m.).
[1] https://www.wsa-mittellandkanal-elbe-seitenkanal.wsv.de/Webs/WSA/Mittellandkanal-ESK/DE/Wasserstrassen/Bundeswasserstrassen/Mittellandkanal/Mittellandkanal_node.html
[2] https://de.wikipedia.org/wiki/Twentekanal
